Elinizdeki eser İbnü’l-Arabî’nin Fütûhât-ı Mekkiyye’sinin bir bölümünün müstakil basımıdır (c. 16 s. 294 ila c. 17, s. 217’e kadar olan bölüm). İbnü’l-Arabî ilahi isimler meselesiyle ilgili başka kitaplar yazdığı gibi Fütûhât içinde de ilahi isimler meselesi bundan önce de yer almıştı. Nitekim eserin o kısmını Esma-i Hüsna Şerhi adıyla bu seriden yayınlamıştık. Lakin İbnü’l-Arabî’nin bütün metinleri içerisinde bu bölüm kadar ilahi isimler ve insan irtibatını ele alanı yoktur. Muhtemelen bütün İslam düşüncesinde böyle orijinal bir üslup ve yaklaşımla ‘ilahi isimler’ bahsi ele alınmamıştır. Bu yönüyle kitabı Allah ve O’nun isimleri hakkında yazılmış en özgün kitap olarak kabul edebiliriz. İbnü’l-Arabi önce varlık mertebeleri veya menzilleri ile ilahi isimlerin irtibatına dikkatimizi çekerken bu mertebeler ve isimlerle insan ilişkisini gözlerimizin önüne koyar. Öyle görünüyor ki kitap İbnü’l-Arabî’nin genel düşüncelerini anlayabileceğimiz en verimli metinlerden birisidir. Çünkü İbnü’l-Arabî’nin düşüncesi Allah ve insan-alem irtibatını açıklamakla ilgili bir düşüncedir. ‘Şeyh-i ekber’ unvanını hak etmesinin yegane sebebi İslam akidesinin temelini teşkil eden Allah-insan irtibatını insanlık mirasını ve düşüncesini dikkate alan evrensel bir bakış açısıyla ortaya koyabilmesindedir.